دانلود فیلم La Villa Santo-Sospir 1952

مستندی درباره ویلای مجلل آقای ویزویلر که در جزیره سن-ژان-کاپ-فرا در خط ساحلی در گوشهٔ جنوب شرقی فرانسه به نام کوت دازور قرار دارد و طراحی داخلی آن توسط ژان کوکتو بزرگ انجام شده است.

دانلود فیلم La Villa Santo-Sospir 1952 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

این یک فیلم کوتاه بسیار غیر معمول از ژان کوکتو به دلایلی است. برای شروع، این در تنوع است - و من تقریباً مطمئن هستم که La Villa Santo-Sospir اصلی ویاریته اوست. ثانیاً، بخش زیادی از آن اساساً شامل ظاهر او به تماشاگر از طریق خانه‌ای است که او آن را درخشان کرده است - این را به طور کلی یک روایت می‌سازد. اکثراً به این دلیل می گویم که در بعضی مواقع به نظر می رسد که فیلم از بین می رود و به نظر می رسد که کوکتو نمی تواند با پرتاب کردن مخاطبین خودش که ربطی به خانه ندارند - مثلاً استفاده از او مخالفت کند. تغییر فیلم برای اینکه همه چیز به صورت معکوس اجرا شود (و مانند "عهد اورفئوس" باعث می شود به نظر برسد که شکوفه ها از نابودی به کامل شدن تبدیل می شوند).

فیلم یک اتاق به اتاق بررسی املاک است - جایی که کوکتو در اواسط دهه 1950 آن را تزئین کرد. همانطور که در ویکی‌پدیا آمده است، پابلو پیکاسو نیز بخشی کوچک از خانه را زیبا کرده است - با این حال چه کسی کارهایی را انجام داده است که در فیلم La Villa Santo-Sospir بررسی نشده است. می توانید ببینید که مهارت کوکتو به شدت تحت تأثیر همراهانش پیکاسو، شاگال و ماتیس قرار گرفته است (و همچنین برعکس). بسیاری از آن شامل نقاشی های ساده کوکتو (معمولاً تیره و سفید) است - که به من کمک می کند قطعه ای را به یاد بیاورم که جیمز تربر با پیکاسو ترکیب شده است. به هر حال، بعداً در فیلم La Villa Santo-Sospir، شما از ناکجاآباد، آثار کنونی بسیار قوی و درخشان کوکتو - و چند مورد از همراهانش (با احتساب معشوقه‌اش ژان مارای و صاحب ویلا) را می‌بینید. تماشای این همه فوق‌العاده نیروبخش است و چیزی است که به سادگی باید با چشمان خود ببینید. من از کاردستی فعلی متنفرم، بلکه به عنوان خانه قدرتمندی در نظر گرفته می‌شود و مطمئناً می‌خواهم این گزینه را داشته باشم که از آن مکان دیدن کنم. من نتوانستم هیچ داده‌ای در این مورد پیدا کنم، بنابراین حدس می‌زنم باید خودم را با دیدن La Villa Santo-Sospir خارق‌العاده راضی کنم.

به‌جز «اورفیوس» و «زیبایی و هیولا»، این احتمالاً یکی از بازترین فیلم های کوکتو است. همه چیز به طور استثنایی ساده است و نشانی از طراحی عجیب و غریب بخشی از آثار او (مانند "خون شاعر") را از دست می دهد.